Dohmen draaft door: ‘Situation’

De Verenigde Staten hebben een nieuwe ‘situation room’. Het crisiscentrum was nogal verouderd. Geen 007-snufjes met de grandeur die we van de film kennen, maar systeemplafonds en beige muren van hardboard. Nu is het geheel gerenoveerd en heeft een presidentiële uitstraling gekregen. Op de foto lijkt het op de bestuurskamer van een grote zorginstelling of multinational. Kennelijk vraagt het nemen van dappere beslissingen om leer, mahonie en ledlampen.

Ik vroeg me af hoe de ruimte eruitziet waar de huidige ‘situation’ in Austerlitz wordt gemanaged. Al maanden wordt hier hard gewerkt aan het vervangen van de gas- en waterleiding. U leest het goed: gasleiding, die kan straks weer 100 jaar mee! Sinds enkele weken wordt aan het deel in onze bocht gewerkt. Dat is een hachelijke klus, omdat zelfs zonder werkzaamheden twee elkaar tegemoetkomende auto’s elkaar al nauwelijks kunnen passeren. We tobben hier met smalle parkeerhaventjes en een dito weg, maar daar zijn nu bergen zand, graafmachines, kraantjes, bulldozers en mannen in oranje hesjes bovenop gekomen. Letterlijk.

OPSCHALEN 

Het onvermijdelijke, bijkomende passeerprobleem wordt beantwoord door voortdurend op te schalen met de inzet van technische middelen. Het is net een oorlog. Eerst kregen de parkeerplekken parkeerverbodsborden. Daarna gingen we van waarschuwingsborden naar grotemensenverkeerslichten, van twee verkeerslichten naar drie. Twee dagen later kwam er een eenrichtingsverkeersbord bij.

Niet iedereen in Austerlitz kent natuurlijk de betekenis van een noviteit als een rood stoplicht, laat staan een eenrichtingsbord. ‘Dat geldt toch niet voor fietsers/mensen-die-al-om-een-container-heen-moesten-manouvreren/mensen-die-hun-kinderen-moeten-wegbrengen/als-je-potverdorie-altijd-linksaf-het-dorp-uitscheurt?’, wat het regelmatig nóg gevaarlijker maakt.

Als bewoner van een huis tussen twee verkeerslichten stuitte ik bovendien op een, mij totaal onbekend, probleem. Hoe weet je, komend vanaf je eigen erf, of je naar links of rechts moet? Wachten op een auto, waarvan je hoopt dat die niet door rood reed en snel aansluiten?

De sfeer wordt ook grimmiger. Naast de mannen in oranje hesjes verschenen er mannen in witte pakken, die karrenvrachten vol reuzenbodybags afvoeren. Het uitgegraven zand lag onbekommerd in de zon, maar wordt sinds kort met plastic afgedekt én met dranghekken afgezet. 

Wat gaan de mensen in de ‘situation room’ nog meer verzinnen? Een pop-uprotonde, een lockdown, op de even dagen allemaal linksom, op de oneven dagen rechtsom? Ik wacht het niet af. Ik schaal af en ga een week naar Texel. Voor mij geen leer en mahonie, maar het Gemaalhuisje in De Cocksdorp. Hopelijk kom ik zondag het dorp weer in.

Carol Dohmen