Afbeelding
Foto: Ellen Teunissen

Dohmen draaft door: Kabelcontact

6 april 2022 om 14:39 Overig

Terwijl ik de grootst mogelijke moeite doe om de voortdurende stroom onheilsberichten over oorlog, recessie en het op niet al te lange termijn vergaan van de wereld te doseren, wordt er voor mijn huis druk gespit en gegraven. 

Austerlitz is formeel toegetreden tot de grotemensenwereld: we krijgen niet alleen een rotonde, maar ook glasvezel. Met dat laatste kan al die ellende ons digitaal nóg sneller bereiken. Ik heb ervoor gekozen alleen de leiding aan te laten leggen. Ik vind mijn internet snel genoeg en, zoals gezegd, probeer ik de informatievoorziening juist te doseren. Maar het schijnt goed te zijn voor de waarde van je huis wanneer er zo’n beloftevol kabeltje voor je deur ligt. Nu we allemaal ‘ietsje armer’ gaan worden, grijp je alle kansen op klinkende munt met beide handen aan.

Nu steekt er vlak voor de muur van ons huis een lullig, loos oranje kabeltje boven de grond. Het zit nét niet helemaal op een handige plek. Mochten wij zelf spijtoptant worden óf toekomstige bewoners van ons paleisje wél razendsnel internet willen, dan moet het kabeltje eerst een klein parcours afleggen. Precies aan de andere kant van de muur zit namelijk onze radiator. Niet meteen de beste plek voor een directe, snelle aansluiting. Maar deze locatie is het resultaat van een buitengewoon ingewikkeld overleg. Het leek mij namelijk handig om even contact te zoeken met de mannen die, een nietsontziende schep in hun enorme knuisten, tussen de rododendrons in onze voortuin stonden. Een nieuw-Nederlandse wijsheid luidt immers: ‘Waar een rotonde wordt aangelegd, vallen spaanders. Waar razendsnel internet wordt aangelegd, wordt gegraven.’

Klinkerski eruit, kabelski erin, klinkerski weer terug

Ik ben zoals u weet van de plantjes en die wilde ik ontzien. Bovendien loopt er al een kabel naar ons huis, daar stroomt het iets minder snelle internet doorheen. Die wilde ik operationeel houden, dus het leek me zinvol de mannen daar even op te attenderen. Maar dat bleek een uitdaging: de mannen spraken alleen Bulgarski – dat woord ben ik inmiddels machtig – en ik niet. Een begroeting mimen is niet zo moeilijk, maar de boodschap ‘wat fijn dat u een kabel komt aanleggen, maar wilt u alstublieft zorgen dat de kabel die er al ligt heel blijft’ is echt een ander verhaal. ‘Cable? Yes, cable! Cable already there. No, new cable! Yes, but other cable. We like old cable. Yes new cable.’ Er verzamelden zich steeds meer hulpvaardige Bulgaren in de voortuin, een vriendelijke buurman bracht koffie. Uiteindelijk bleek er iemand Nederlands te spreken. Of hij mijn echte zorg (voorkomen dat de oude kabel doormidden werd gestoken en we veroordeeld zouden worden tot tenminste een week in de Middeleeuwen leven) begreep weet ik niet, maar het resultaat was dat de mannen een gat begonnen te graven ver naast de plek waar vermoedelijk die andere kabel loopt. Het was geen enkel probleem om daarvoor een stukje bestrating voor het raam te verwijderen. Klinkerski eruit, kabelski erin, klinkerski weer terug.

Het bedrijf achter al het kabelgeweld beweert: ‘Met glasvezel ben je klaar voor de toekomst.’ Misschien ben ik er niet helemaal klaar voor. Maar ik denk dat onze toekomst vooral om direct menselijk contact vraagt. Een onverwachte bak koffie, een hilarisch gesprek. Dat kabeltje achter de radiator wacht wel.

Carol Dohmen

Deel dit artikel via:
advertentie
advertentie