Dohmen draaft door: Overstromingen

Op donderdag 15 juli stroomde de klimaatverandering bij Eijsden het land binnen. Eijsden is een lieflijk kerkdorp in het zuidelijkste puntje van Limburg, waar - dankzij de aanwezigheid van de Maas - al eeuwenlang handel wordt gedreven. Dat laatste kunnen we nu letterlijk nemen. De hele handel, auto’s, huisraad en toebehoren, dreef door het woest kolkende water stroomafwaarts. Een enkele gelukkige koe liet zich 100 kilometer mee dobberen om uiteindelijk door de brandweer op het droge geholpen te worden. De eigenaar heeft dit koetje op het droge, maar verder laat de overstroming vooral een spoor van modder, verdriet en ontreddering achter. Om over de situatie bij onze buurlanden nog maar niet te spreken. Al dat water kwam in eerste instantie van boven. Aanhoudende regen, een bui die maar niet over wilde waaien. Net als de valwind bij Leersum, ook daar ging een bovengemiddeld zware regenbui aan vooraf. De problemen waaien niet zomaar meer over.

Gelukkig is er ook iets positiefs te melden. Onze demissionaire premier was al terug van reces, omdat het aantal coronabesmettingen ook al ver boven NAP begon uit te stijgen. Iets te vroeg gejuicht. En Rutte, die in 2019 nog als visie had dat we wel een leuk leven moesten blijven leiden, heeft het licht gezien. Op de Maaskade in Venlo zag hij een koe en een barbecue voorbijdrijven en ineens wist hij het: “Hier is echt iets aan de hand’’. Hij vond het niet passend (lees: politiek niet handig) om stellige uitspraken over een relatie met de klimaatproblemen te doen, maar: ”Er is ongetwijfeld iets aan de hand’’. Goedemorgen Nederland.

Zo is er ongetwijfeld ook iets aan de hand bij de ellende die van beneden komt: de onderwereld die steeds verder oprukt. Op 15 juli stroomde het internet over met reacties op het overlijden van Peter R. de Vries. Hij streed niet voor een leuk, maar voor een rechtvaardig leven. Een draaglijk leven, zou ik willen zeggen, voor de nabestaanden van slachtoffers van verdwijning en moord. Mensen die willen weten wie hun geliefde heeft vermoord en diegene berecht willen zien. Maar de dijken rond een maatschappelijk veilige samenleving zijn al jaren verzwakt. De onderwereld koopt onroerend goed en wast vrolijk wit via gerenommeerde banken. Daarbij is het in sommige kringen heel gewoon af en toe een lijntje te snuiven, want hé, we willen wel een leuk leven leiden. Dat we daarmee de maffia helpen om lucratief handel te drijven, vergeten we maar even. Tot ook hier de boel overstroomt, zoals daar op de Lange Leidsedwarsstraat.

Terug naar het positieve. De meeste mensen deugen. Hulpverleners en vrijwilligers hozen, zagen, sjouwen met zandzakken, bieden onderdak aan Limburgse klimaatvluchtelingen, schenken koffie, thee en euro’s. De brandweer opent in Zeist een actiecentrum voor hulpvragen over de overstromingen in Limburg. Twee boeven die één van onze Jumbo’s overvielen zijn opgepakt. De oplossing komt niet van boven en ook niet van beneden. Die komt van mensen die met twee benen op de wereld staan en elkaar de hand toereiken. Die soms een tandje bijzetten voor een ander, of juist een tandje minder omdat dat beter voor het algemeen belang is. Alle kleine beetjes helpen, maar dat wist (en doet) u natuurlijk allang. Want de problemen waaien niet vanzelf meer over.

Carol Dohmen