Positie jonge mantelzorgers niet altijd onderkend

Het is de Week van de jonge mantelzorger, met onder andere de landelijke campagne ‘Niet te missen’. Rutger Schipper is zo’n jonge mantelzorger. Samen met zijn moeder, broers en zusje zorgt hij voor zijn vader, die sinds enkele jaren in een rolstoel zit. Rutger vertelt hoe hij er samen met zijn vader het beste van maakt.

door Carol Dohmen

Zeist - Free-runner Rutger Schipper (20) is druk, zijn bedrijf Team Tantum vraagt veel tijd en energie. Daarnaast is hij mantelzorger. Rutger: ”Mijn vader heeft MS. Sinds drie jaar zit hij in een rolstoel en heeft hij serieus hulp nodig. Als oudste zoon kwamen er meer taken bij mij te liggen.” Hij noemt als voorbeeld in de tuin werken en autorijden. “Ik ben wel sneller volwassen geworden, ik weet dat het leven niet alleen lang leve de lol is.”

Toen Rutger het free-runnen ontdekte, bleek hij er veel talent voor te hebben. De thuissituatie maakt dat hij extra geniet van elke sprong: “Ik weet dat het ook anders kan zijn, hoe bijzonder is het om zo fit en gezond te zijn.” Hij maakte van het free-runnen zijn werk, en samen met zijn vader van de nood een deugd. “Vorig jaar is mijn vader helemaal afgekeurd. Daardoor kreeg hij de ruimte om mij in zijn eigen tempo te helpen met het opbouwen van mijn bedrijf.” Rutger grijnst: “Net als veel ondernemers vind ik de administratie niet het leukste om te doen. Daar helpt mijn pa me nu bij.”

Het gezin ontvangt elk jaar het mantelzorgcompliment, een kleine financiële waardering van de gemeente. “Daar zijn we blij mee, je voelt dat je gezien wordt. We plagen mijn vader ermee, bedankt pa, zeggen we dan.” Hij heeft zelf geen behoefte aan andere activiteiten van mantelzorg Zeist, maar kan zich goed voorstellen dat het voor anderen wel zo is. “We kunnen er thuis over praten, en soms deel ik het met vrienden. Ik schrok toen ik las hoeveel jonge mensen opgroeien met een gezinslid dat chronisch ziek, gehandicapt of verslaafd is, 1 op de 5!”

Rutger geniet van wat er wel kan. “Mijn vader gaat steeds verder achteruit. Ik heb hem gelukkig nog gezond heeft meegemaakt, wij hebben samen nog gevoetbald. Het wordt nooit beter dan hoe het nu is. Dus geniet van elk moment en pieker niet over wat er nog gaat komen. Relativeren helpt, er is overal wel iets. En het is fijn als mensen om je heen het weten, dat ze snappen dat je soms druk bent. Ik ben niet zielig. Ik geniet, samen met mijn vader.”

Deze week is er extra aandacht voor JMZ. Hun positie wordt door de omgeving lang niet altijd onderkend. Soms raken ze daardoor zelf in de knel. Op zaterdag 12 juni zijn er workshops in het kunstenhuis: Street Art en Urban Dance. Meer info: www.mantelzorgzeist.nl.