Een Tiny House als levensstijl

Rianne Teunissen woont in één van de Tiny Houses in waterwinpark De Waterbon in Zeist-Noord. Op zoek naar zelfstandige woonruimte in Zeist lukte het de jonge starter niet een betaalbare woning te vinden. Totdat ze op de mogelijkheid van het plaatsen van een Tiny House stuitte. Ze wordt steeds meer gegrepen door de woon- en levensstijl van deze sociale beweging, die verder gaat dan alleen kostenbesparing en betaalbaarheid.

door Carol Dohmen

Zeist - Rianne Teunissen (25) was al langer op zoek naar woonruimte, maar kon niks betaalbaars vinden. Rianne: “Ik woonde bij mijn ouders hier in Zeist. We kunnen het prima met elkaar vinden, maar op een gegeven moment wil je een eigen plek. En dat is voor starters in deze omgeving niet te betalen.” Haar vader zag een oproep van de gemeente Zeist, waarin belangstellenden voor een proefproject met Tiny Houses werd gevraagd te reageren. Rianne: “Ineens was daar een mogelijkheid om eigenaar van een huisje te worden. Ik was meteen enthousiast.” In eerste instantie werd ze uitgeloot - er waren tachtig aanmeldingen -, maar er vielen mensen af waardoor ze een plek kreeg.

Meer dan goedkoop wonen

Intussen verdiepte Rianne zich in de Tiny Houses (Kleine Huisjes)-beweging. Deze sociale beweging is ontstaan in de Verenigde Staten. Net als in Nederland werden ook daar de huizen de afgelopen decennia steeds groter, terwijl gezinnen juist kleiner werden. Een groot huis werd steeds meer een statussymbool en een opbergplek voor alle spullen, die de toenemende welvaart met zich meebracht. Maar hierdoor werden huizen steeds duurder, terwijl economische groei vaak ten koste gaat van het milieu. Kleiner bouwen en kleiner wonen is een antwoord op de vraag hoe deze trend te doorbreken.

Rianne: “De levensstijl van de Tiny House beweging spreekt me enorm aan. Je leeft minimalistisch, met alleen spullen die je nodig hebt, het is betaalbaar en ook nog eens beter voor het milieu. Veel spullen had ik toch al niet.” Ze nam de tijd om een huisje te laten ontwerpen door Ties Bosman, die al verschillende typen huizen heeft gebouwd. De feitelijke bouw vond plaats in zijn werkplaats in Leiden en duurde twaalf weken. Met een dieplader is het huisje naar Zeist gebracht, de laatste meters werden met een tractor afgelegd.

Op het park komen zes huisjes te staan, Rianne is de tweede bewoner. “Wat ik ook zo leuk vind, is dat hier straks alle generaties wonen. Mijn buurman is in de 70 en er komt een jong gezin met een dochtertje van 2 jaar.” Alle huizen hebben dezelfde maximale maten, 25 m2 en tot 4 meter hoog, maar de ontwerpen zijn verschillend. “We willen een echte community worden, op elkaar kunnen rekenen. Er zijn plannen voor moestuinbakken, we zijn samen verantwoordelijk voor het onderhoud van het terrein.” In het voorjaar gaat ze een veranda bouwen. “Het idee is meer buiten te leven. Ik heb er heel veel zin in.”