Brief

Waarschijnlijk bent u -net als ik- een beetje teleurgesteld door de man die ons in duistere tijden moet behoeden voor gevaarlijk gedrag van mensen die het met de wet niet zo nauw nemen. De man die tot voor kort persoonlijk toezag op de naleving van de coronamaatregelen. Over minister Ferd Grapperhaus kan ik u niets nieuws meer vertellen. Zijn zeer gegunde, maar buitengewoon ongelukkig gevierde bruiloft is ruim voldoende besproken in media die u eerder bereikten dan uw wekelijkse huis-aan-aan-krant. Wat me nog wel inviel: onder zijn leiding veranderde de naam van het ministerie. Waar we jarenlang prima gedijden onder Veiligheid en Justitie, sloeg hij drie jaar geleden een slordige 2 miljoen euro stuk op een complete make-over van de branding van zijn ministerie. Er kwam een meer dan verrassende nieuwe naam, waardoor het ministeriële briefpapier, visitekaartjes, website en Joost mag weten wat nog meer, de prullenbak in konden: Ministerie van Justitie en Veiligheid. Briljante vondst, en dat voor zo weinig geld! En nu weten we ook waarom die twee afdelingen onder zijn leiding omgedraaid moesten worden: hij is nét even beter in de handhaving van het recht (dat is waar Justitie over gaat) dan in het waarborgen van de Veiligheid (op 1,5 meter afstand van je niet-huisgenoten blijven). Op pad met handhaving gaat hem soepeler af dan een bruiloft vieren. Waarvan akte.

Gelukkig hebben we het lokaal beter getroffen met zijn partijgenoot, ons aller burgervader Koos Janssen. Met een vriendelijke, paginagrote brief richtte hij zich in de krant van vorige week vol begrip en verbinding tot ons. Vol compassie keek hij ons, inwoners en ondernemers, vanonder een reusachtige paperclip in de ogen. De boodschap achter die paperclip, waarmee zijn portret is vastgehecht aan de brief, werd me niet helemaal duidelijk. Wilde hij hiermee de vervangbaarheid van zijn positie uitstralen? Gaat hij ons verlaten voor een vacature bij Justitie en Veiligheid? Werkt hij duurzaam en wordt de pasfoto steeds aan een andere brief geschoven? Wacht hij op nieuwe foto’s? We weten het niet. Wat we wel weten is dat hij geen idee heeft wat u en ik deze zomer allemaal hebben uitgespookt. Dat is niet meer dan logisch, het zou zelfs huiveringwekkend zijn als hij dat wel wist. Niettemin doet hij zijn best ons allemaal persoonlijk aan te spreken, door rustig alle mogelijkheden de revue te laten passeren. ‘Misschien was u op vakantie, mogelijk ook niet. Wellicht moest u werken, of bent u net failliet gegaan. Het kan zijn dat je studeert (in het tweede stukje gaat hij over op tutoyeren) of je werkt op kantoor. Of in een ziekenhuis, of misschien ben je zelf wel ziek.’ En zo gaat het nog even door, voorzichtig somt hij alle denkbare scenario’s van zijn Zeistenaren op.

Wat ik oprecht weet te waarderen is zijn eerlijkheid en de manier waarop hij ons allemaal met elkaar verbindt. ‘We (!) weten niet hoe lang het allemaal nog gaat duren.’ Ik denk dat dat inderdaad klopt. De race om een vaccin is net zo ongewis als een Formule 1 race. Voor je het weet eindigt je favoriet in de grindbak. Tot die tijd moeten we elkaar de ruimte gunnen, op elkaar passen. Lieve burgemeester, dank voor uw brief. Past u ook een beetje op uzelf?

Carol Dohmen

dohmen draaft door