Een dagboek in tekeningen met vulpen en verf

Al drie jaar lang legt Sara Schlijper met vulpen en waterverf haar dagelijkse leven vast in haar schetsboek. Van Cafeetjes in Utrecht, de wafels die haar zoon maakte tot aan Oud Amelisweerd.

door Manon Roosendaal

Zeist - Schlijpers’ liefde voor het tekenen begon toen ze op aanraden het boek “The Creative License” door Danny Gregory las. In eerste instantie reageerde ze niet al te enthousiast. “O, maar het gaat over tekenen! dacht ik teleurgesteld toen ik het boek opende. Maar ja, omdát ik het gekocht had, probeerde ik toch maar een hoofdstuk. En voor de gein dan óók maar de eerste tekenopdracht die erin stond. Het idee was: vertrouw erop dat je handen weten wat je ogen zien.”

En dat bleek te werken, zo vertelt Schlijper. “Ik stond versteld. Er verscheen een koffiepot. En een IKEA-kruk. En de plataan in mijn tuin. Op papier, getekend door mij. Ik, die nooit enige interesse in tekenen had. Sindsdien teken ik elke dag.”

Inspiratiebronnen

De keuze voor inkt was ook ingegeven door het boek van Gregory, legt Schlijper uit. “Het advies was: meteen pen, anders blíjf je gummen, en in plaats van wekenlang prutsen aan de perfecte tekening liever elke dag een tekening: kwaliteit volgt op kwantiteit. Vond ik een originele benadering, en voor mij werkte ze.” Naderhand kleurt ze de tekeningen in met waterverf.

Haar inspiratie haalt Schlijper uit haar dagelijkse leven. ‘’Het ritme dat ik mezelf oplegde — elke dag een tekening — dwingt haast inspiratie af. Ik teken altijd iets wat ik die dag zie. Ik kan er ook niet te ingewikkeld over doen: het moet wel tussen werk en gezin door’’.

Na dat eerste boek ontdekte Sarah online talloze andere tekenaars, zogenaamde “Sketchbook artists”. Amateurs en professionals van wie ze ook weer boeken kocht of een online cursus volgde. Zo liet ze zich onder andere inspireren door Liz Steel, Felix Scheinberger, Nina Johansson, France van Stone, Samantha Dion Baker en Koosje Koene.

Tekenen gaat om waarnemen

‘’Het leukst is live tekenen, maar dat lukt meestal niet. Als ik door de stad fiets van of naar mijn werk, of als ik met iemand op stap ben, dan maak ik een foto. Vaak ben ik dan ‘s avonds pas in de gelegenheid om een kwartier of halfuur te gaan zitten om te tekenen.”

‘’Mijn werk bestaat voor een groot deel uit analyseren en oplossingen bedenken — tekenen gaat om waarnemen. En als je eenmaal echt kijkt, is er ook altijd wel iets wat de moeite waard is om te tekenen. Sinds ik teken, kijk ik beter en zie ik meer om mij heen.”

Ik houd van de stad

Naast mensen, eten en alledaagse dingen zoals een koffiezetapparaat heeft Sara een voorliefde voor stadsgezichten. ‘’Ik houd van de stad, van pleinen en panden die er allang waren, voordat ik bestond. Ik kijk graag naar het leven in de stad. Caféhouders die ‘s ochtends een emmer sop naar buiten gooien (minder geslaagd als het vriest, overigens), een berg vuilniszakken bij een sierlijke lantaarnpaal, overal fietsen aan de ketting — ik vind het mooi.

Sara’s tekeningen zijn te zien op instagram.com/saraschlijper/ en twitter.com/saraschlijper