[-45-]

21 juli 2020 om 10:17

Bernadette slikt. ‘Natuurlijk, lieverds, natuurlijk! Ik was ook behoorlijk vast geroest, dat besef ik best, en alles wat we de afgelopen tijd hebben gedaan, heeft me goedgedaan. Het is alleen dat ik nu helder heb waar mijn prioriteiten liggen. Waar ik mijn prioriteiten wíl leggen.’

‘Het gaat om balans,’ zegt Anna.

‘Het gaat om balans,’ bevestigt Bernadette met een glimlach. ‘Om die balans ook met de weegschaal te houden, schep ik niet nog een keer op van de heerlijke tjaptjoi.’

‘Het is een echte Chinees,’ zegt Agnes tevreden.

‘Hoe bedoel je?’ vraagt Anna.

‘Enorme porties,’ zegt Agnes, terwijl ze naar de schalen wijst waar zeker nog een derde op ligt.

‘We vragen zo een doggybag,’ zegt Bernadette. ‘Jammer om het weg te laten gooien.’

‘Is dat niet raar?’ vraagt Anna.

‘Nee hoor,’ weet Agnes. ‘Zeker bij Chinese restaurants en pizzeria’s is het al heel gewoon, en in veel andere restaurants ook. Je hebt er toch zeker voor betaald? En weggooien is zonde.’

Anna blijft het een raar idee vinden om de restjes mee te nemen en loopt vast naar buiten als ze haar portie betaald heeft. Intussen worden de restanten netjes in de bekende witte plastic bakjes overgeheveld en met een grote glimlach meegegeven.

‘Anna vindt het moeilijk om iets te krijgen,’ zegt Bernadette zacht als ze naar de deur lopen.

‘Dit is toch niet iets krijgen?’ zegt Agnes verbaasd.

Bernadette blijft voor de deur staan.

‘Het is een soort trauma voor haar. Toen Wendy moest komen en de jaren daarna hebben Harm en zij grotendeels van de geef geleefd, en dat werd hun goed ingepeperd door hun ouders, haar vader vooral. Dat is zo’n verbitterde man geworden. Ach, dat weet jij net zo goed als ik. Ik snap wel dat ze als reactie daarop zoveel mogelijk haar eigen boontjes dopt.’

Bernadette trekt de deur open en bespaart Agnes daarmee een antwoord. In de auto denkt ze erover na. Anna is inderdaad erg gesteld op decorum en ook vraagt ze niet gauw hulp. Ze wil zich in alles zelf redden. Wat dat betreft, heeft ze een harde leerschool gehad door zo vroeg moeder te worden en met een man die zoveel van huis is.

Bernadette zet eerst Agnes af en daarna Anna.

Het was een mooie, leuke, gezellige, maar vooral verhelderende dag, is haar conclusie als ze in bed ligt. Marcel was zoals zo vaak gebeurt, meteen in slaap gevallen zodra hij onder de dekens lag. Ze is er weleens jaloers op, want hij slaapt aan één stuk door tot de wekker gaat, terwijl zij nogal eens wakker ligt ’s nachts of niet in slaap kan komen. Soms, zoals nu, is het ook prettig om nog even wakker te liggen en de dag aan zich voorbij te laten gaan. Ja, ze weet zeker dat ze vandaag de juiste keuze heeft gemaakt. Hoe belangrijk en fijn andere dingen ook zijn, haar gezin staat op de eerste plaats en zal daar altijd blijven staan.

Onder de dekens vouwt ze haar handen.

12

Anna maakt met haar mobiel een foto van het lichtblauwe jasje dat ze gekocht heeft en bekijkt die kritisch. Nee, hier komt de kleur niet goed uit. In het echt is die veel blauwer. Ze pakt het hangertje van de rand van de kast en hangt het aan de deur van de slaapkamer. Hier is de lichtval anders, misschien levert dat een betere foto op. Ze is nog niet helemaal tevreden, maar beter wordt het niet, denkt ze.

Ze stuurt de foto door naar Wendy met de opmerking dat ze met Bernadette en Agnes in Utrecht gewinkeld heeft en daarbij onder andere dit jasje gekocht heeft. Wendy houdt van blauw, weet Anna. Ze draagt ook veel jasjes, vooral naar haar werk. Dit jasje zal ze vast ook mooi vinden. Sinds ze samen geluncht hebben en ze zich voorgenomen heeft er alles aan te doen om hun band hechter te maken, probeert ze elke dag of in elk geval om de dag een berichtje te sturen. Ze vindt het lastig. Ze hebben al jaren zo weinig contact gehad dat het áls ze contact hadden, over grote zaken ging en niet over huis-tuin-en-keukendingetjes. Ze krijgt ook niet altijd antwoord, al kan ze aan de blauwe vinkjes wel zien dat Wendy haar berichten gelezen heeft. Soms antwoordt Wendy met een enkele smiley, maar toch ook wel met tekst, en af en toe hebben ze een heus gesprekje via WhatsApp. Het gaat moeizaam, ze moet het tijd geven, dat weet ze best. Een zaadje is tenslotte ook niet meteen een prachtige bloem. Ze weet niet wat er gebeurd is in het leven van Wendy. Ze herinnert zich nog heel goed het moment tijdens de lunch dat haar dochter zo triest keek. Blijkbaar heeft ze iets doorgemaakt waardoor ze beseft heeft dat haar ouders toch wel iets voor haar betekenen. Misschien zal Wendy het haar ooit vertellen…

O wacht, Wendy is aan het typen, ziet ze aan de melding in het scherm.

Eerst verschijnen er drie tranen met tuiten lachende smileys.

Hoezo, vraagt Anna zich af. Wat is er mis met dat jasje?

Er komt een foto binnen. Een selfie. Tot haar grote verbazing draagt Wendy exact hetzelfde jasje.

Ook in de uitverkoop geshopt, staat in het volgende berichtje, gevolgd door weer drie lachende smileys.

Vlug typt ze zelf een ook rij smileys.

Wat toevallig. Staat je goed! appt ze.

[wordt vervolgd