‘Onwerkelijk dat-ie er niet is’

ZEIST Met het overlijden van Hans de Klerk (76) verloor voetbalclub Saestum een icoon. Zoon Vincent komt tijdens het uitruimen van het huis van zijn vader veel herinneringen tegen.

door Stan Bos

De laatste jaren gebeurde het regelmatig dat Hans de Klerk door Zeist liep en werd aangesproken door een plaatsgenoot met de vraag of hij de oud-spits van Saestum was. De Klerk, die op 16 december van het afgelopen jaar overleed, was er best trots op als hij werd herkend. De tijd dat hij immers in de voorhoede stond bij Saestum, eind jaren zestig en begin jaren zeventig, ligt immers alweer een halve eeuw achter ons.
Het was de periode waarin Saestum de hoogst spelende club van Zeist was. Met De Klerk in de aanval, geflankeerd door Adrie van Schaik, Cock Vis en de vorige maand eveneens overleden oud-voorzitter Nico Lamphen, promoveerde Saestum in korte tijd van de vierde naar de tweede klasse.
,,Een prestatie van formaat”, noemt zoon Vincent de Klerk (49) het. ,,Ik ben nu de fotoalbums van mijn vader aan het bekijken. Ik zie beelden voorbijkomen dat ze met rijtuigen en paarden door de Slotlaan reden voor de huldiging. Er zijn ook veel krantenartikelen bewaard gebleven.”

HARTFALEN Hans de Klerk bezweek vorige maand aan hartfalen in het Diakonessen-ziekenhuis in Utrecht. De laatste jaren tobde hij al met hartklachten en kreeg de voormalig voetballer een ICD-kastje onder zijn huid. Bij een dodelijke hartritmestoornis kon het kastje een schok naar zijn hart geven. Een tijdje ging dat goed, maar afgelopen zomer had De Klerk last van kortademigheid. Hij ging door de medische molen. De cardioloog kwam tot de conclusie dat het hart van De Klerk slechter functioneerde. Niet alle hartkamers werden voldoende leeggepompt.
Een paar dagen voor zijn overlijden was het weer foute boel. Een ambulance bracht De Klerk opnieuw naar het Utrechtse Diakonessen-ziekenhuis. Toen zoon Vincent aan het einde van de middag zijn vader zag, was hij er niet best aan toe.
,,Het ging behoorlijk slecht. Bij zijn hart konden ze zien dat er niet veel kracht meer was. Toch kreeg hij medicijnen waardoor hij wat opknapte, maar daar kon hij niet op leven. Daarna ging het snel slechter en is het hart ermee gestopt.”

SLIKKEN Vincent moet hoorbaar slikken als hij het verhaal vertelt. Bewust maakte de familie - onder wie zijn broer en jarenlange partner - het overlijden van Hans niet breed bekend. Het was immers kort voor de feestdagen en een uitdaging om de uitvaart zo te regelen dat het niet samenviel met de kerst. ,,We hebben wel wat oud-teamgenoten opgezocht, zoals Adrie van Schaik en Cock Vis. Met hen trok mijn vader veel op, ook buiten het voetbal.”

TALLOZE HERINNERINGEN Met zijn broer haalt Vincent het huis van zijn vader leeg. Talloze herinneringen, ook aan zijn voetbaltijd bij Saestum, passeren de revue. ,,We krijgen veel post van instanties. Daar zijn we druk mee. We zitten nog in de regelmodus. Voor mij is het nog steeds onwerkelijk dat mijn vader er niet meer is. Soms denk ik: hij belt zo even of hij komt effe langs. Dat is best een raar gevoel.”