Sofia Hagen is honderd jaar!

ZEIST Sofia Hagen-Kraaij viert op vrijdag 2 september haar honderdste verjaardag in Amandelhof. Een stukje in de krant ter gelegenheid van dat bijzondere feit wil ze wel. ,,De Nieuwsbode kreeg ik altijd en die lees ik nog altijd.’’ Zij heeft haar hele leven lang in Zeist gewoond en vindt het jammer dat ze bijna nooit meer in het dorp komt. Maar verder? ,,Ik heb het hier goed naar mijn zin.’’

TWAALF KINDEREN Sofia is opgegroeid aan de Nicolaas Beetslaan in een gezin met twaalf kinderen. ,,Mijn ouders hadden hun trouwboekje vol. Onder mij zaten er nog drie en nu ben ik de enige die nog over is. Ik was er zelf een van een tweeling, maar mijn zusje Johanna heb ik nooit gekend. Die is al heel vroeg overleden.’’ 

ETEN VAN DE TUIN Ze kijkt met plezier terug op haar kindertijd. ,,Mijn vader was stratenmaker. Je at altijd van de tuin, dat was vroeger zo. Nu is het overal heel royaal, maar het is niet zo gezellig en wij hebben het thuis juist altijd gezellig gehad.’’ 

KINDERKERK De lagere school was vlakbij, net als de kinderkerk die toen achter de Dwarsweg zat. ,,Op een zeker moment -ik was nog een jong meisje- moest ik gaan werken. Ik kon bij Wasserij Burger terecht. Mijn loon moest ik afgeven aan mijn moeder en kreeg ik zakgeld. Zo ging het, in die tijd.’’

MILITAIRE DIENST De man waar ze mee zou trouwen ontmoette ze in Zeist. ,,Hij lag hier in dienst.’’ Na het huwelijk op het gemeentehuis aan Het Rond gingen Sofia en haar man Jan wonen op de zolder van haar ouderlijk huis. Haar echtgenoot kon aan de slag bij Bouwbedrijf Verschuur, ook de werkgever van haar vader. 

BROEDERPLEIN Zelf ging ze in betrekking als werkster op het Broederplein, bij de familie Meier. ,,In de oorlogsjaren kreeg ik brood mee. De boterhammen verstopte ik onder mijn trui.’’ 

Ze is nog wel eens op het Broederplein geweest. ,,Het scheelt een dag en nacht met elkaar. Toen was het daar een gezellige drukte, nu zie je niemand buiten, een andere tijd.’’

,,We hadden niets en we moesten jaren wachten op een huis. Ik heb wel een kind gekregen, een meisje. Één, daar bleef het bij.’’  

WEDEROPBOUW In de naoorlogse jaren van wederopbouw beleefde het gezin Hagen mooie tijden. ,,We hadden een huis en een stacaravan. Elk weekend en elke vakantie gingen we daarheen. Daar hadden we alles en het was er heerlijk rustig ook.’’

POPPENSERVIES Haar man was een fervent sportvisser, zij verzamelde porceleinen poppenservies. De verzameling is te zien in de vitrinekast in haar kamer.

GROTE KOPPEL Hun laatste jaren samen woonde het echtpaar in De Grote Koppel. ,,Het was prima daar. Daar kenden we de buren en deden we veel dingen samen. Ik ben hier gekomen nadat ik in het ziekenhuis lag. Hoe dat precies is gegaan weet ik niet meer, maar ik had nooit gedacht dat ik hier zou komen. Hier zit je mooi, maar dan heb je het gehad ook. Een kaartje leggen met de buren zit er niet in. Je bent veel meer op je eigen. Gelukkig komt mijn dochter heel erg veel en dat is fijn als je er niet meer op uit kunt.’’

NETJES VOOR DE BURGEMEESTER Mevrouw kijkt uit naar het bezoek van de burgemeester. ,,Mijn dochter zal mijn haar wel doen, voordat hij komt. Ik vind het belangrijk dat ik wel netjes ben, als hij komt.’’ 

VERDRIET Na het bezoek van de burgemeester is er ‘s middags feest in de tuin van haar kleinzoon. ,,Ik had twee kleinzoons, maar een is overleden. Net als mijn tweelingzusje.’’ Ze is even stil. ,,Mijn dochter komt zeker. En de jongste broer van mijn man. Vroeger hadden we een huis vol met verjaardagen, maar als je zo oud wordtn als ik, heb je dat niet meer.’’