Van kapster tot cultuurimpressionist

Kunst werd Rina van Kilsdonk niet met de paplepel ingegoten. Haar vier broers speelden met Lego en Meccano. Zelf zat ze dan wel vaak rustig in een hoekje met een schetsblok. Want tekenen vond ze, net als elk kind, fantastisch.

Zeist – Na de lagere school was Rina voorbestemd om naar de Mulo te gaan. Maar dat wilde ze niet. “Je moest destijds tot je veertiende naar school, ik wilde kapster worden en dat kon in twee jaar. Ik ben ook heel lang kapster geweest. Pas toen ik het huis uitging was ik vrij om te doen en te laten wat ik wilde. Want met mijn tekenen was ik wel uniek in de familie. Het werd zeker niet aangemoedigd.”

Eenmaal zelfstandig schreef Rina zich in bij Artibus, de voorloper van de Hogeschool voor de Kunsten Utrecht (HKU). “Ik heb daar zo’n vier of vijf jaar gestudeerd. Ik deed uiteraard de schilderrichting, alle kanten van het schilderen kwamen aan bod zoals de kleurenleer. Dat vond ik heel spannend. Nu koop je alle kleuren die je maar hebben wilt in de winkel, maar je betaald je wel blauw. Ik heb zelf in principe alleen de basiskleuren en dan meng ik. Ik laat me af en toe verleiden, maar met mijn basiskleuren kan ik in eigenlijk alles doen.”

Rina herinnert zich haar eerste expositie, in het gemeentehuis van Driebergen, nog heel goed. “Het was heel spannend. Je laat je werk zien, mensen komen kijken, maar kunnen ook commentaar gaan geven. Ik had goede lijsten om mijn werken om het zo goed mogelijk over te laten komen. Alle werken hingen in een grote zaal en toen viel pas goed op hoe mijn werk in een grote ruimte mooi tot uiting komt. Er werd meteen een werk verkocht en dat verbaasde mij. Daar dacht ik helemaal niet aan, het belangrijkste was mijn werk te laten zien. Daarna werden exposities voor mij normaler omdat mensen blijkbaar waarderen wat je maakt. Ik heb in het hele land tentoonstellingen gehad, zelfs in België en Duitsland.”

Rina had ook vijf jaar een galerie in Zeist. “Mijn man deed de administratie van de galerie en dat werd hem te veel. Daarom hebben we de zaak verkocht en kwam ik weer in mijn atelier thuis. De cirkel is nu rond, ik ben daar begonnen en na in verschillende ruimtes gewerkt te hebben ben ik er weer terug gekomen.”

Rina was mede-oprichten van de kunstroute, ze is erelid van schildersvereniging De Toets, zit nog steeds in het bestuur. Tijdens corona, toen weinig mogelijk was, organiseerde ze in Zeist ‘Kunst in de etage’. “Soms ben ik te enthousiast, maar achteraf denk ik, ik heb het toch maar weer geflikt.”

Rina noemt zichzelf een cultuurimpressionist. Ze verwerkt in haar schilderijen veel indrukken uit andere culturen. “Mijn favoriete techniek is het snelle acryl. Ook hou ik van afwisseling van abstractie en figuratie zodat mijn schilderijen iets toevoegen aan de werkelijkheid.”

Een leven zonder kunst lijkt Rina onmogelijk. “Nu is er helaas weinig beweging, maar we blijven positief. Als corona voorbij is verwacht ik een explosie aan kunst en exposities. Ik kan haast niet wachten, ik ben er helemaal klaar voor.”

Adriënne Nijssen

Als corona voorbij is komt er een explosie aan kunst