Rutger blijft nog gestrand in Marokko

Blijf je daar in Jerada of kom je terug naar Zeist? Deze vraag wordt me door mijn familie en vrienden vrijwel dagelijks gesteld. Voorlopig heeft de Marokkaanse regering de grenzen nog op slot gedaan voor welk grensoverschrijdend verkeer dan ook. Maar er is hoop. De Nederlandse overheid is bezig met een masterplan om vele Nederlanders die in het buitenland zitten naar huis te gaan evacueren. Via de website heb ik een formulier ingevuld en nu maar afwachten. Oh ja, ik wil eigenlijk nu wel naar huis in tegenstelling tot een week geleden. Er kan plotseling veel veranderen.

door Rutger van den Hoofdakker

Jerada/Zeist - De vraag die me ook gesteld wordt, is of het wel veilig is waar ik zit. Niet dat ik mezelf zorgen maak, want besmette gevallen hier in Marokko lijken ver weg. Veel reizen zoals in Nederland doet de bevolking niet. En verder zit ik in een gebied waar vrouwen sowieso al zelden buiten komen.

Lock down

Als ik lees over maatregelen in Nederland dan zijn die een stuk softer dan in Marokko waar min of meer een lock down geldt. Bewegingsvrijheid is hier aan banden gelegd. Zo mag er maar één persoon per keer het huis verlaten. Kinderen tot een bepaalde leeftijd en (zieke) ouderen moeten thuis blijven. De politie surveilleert op overtredingen en je moet een document bij je hebben dat je bevoegd bent. Zelf mag ik wel naar buiten om een wandeling te maken langs de ‘terrils’ (zwarte afvalbergen die resteren uit de tijd van de steenkoolindustrie) en de smalle, vrijwel uitgestorven straatjes.

Alles dicht

Normaal gesproken tref je in elke straatje wel een eenvoudig winkeltje, maar tijdens het afgelopen weekend was alles dicht. Het centrum biedt een naargeestige aanblik met gesloten koffiehuizen. Iedereen houdt zich meer aan de regels dan in Nederland. Als ik echter een goede vriend tegenkom, dan gaat bij hem automatisch zijn hand naar voren om de hand te schudden. Het is een automatisme dat je niet een, twee, drie kan beteugelen door een adviserende maatregel.

Een vriendin van me vertelt dat het op Landgoed Heidestein soms ook druk is met wandelaars. Zo lang je maar afstand houdt. In Jerada lijken de strenge maatregelen te helpen, maar schijn kan bedriegen, zoals bij een fata morgana. Maar stel dat er wat gebeurt, dan ben ik in Nederland beter af met medische zorg. Zo lijkt de praktijk van de plaatselijke dokter op een Nederlandse praktijk uit de jaren ’70. Achter de balie staan drie kaartenbakken met medische dossiers en op een poster staat in het Frans: ‘Wilt u stoppen met roken? Vraag het uw huisarts.’ Het dichtstbijzijnde ziekenhuis is circa drie kwartier rijden van mij vandaan. Wat als?
De medische voorzieningen boezemen geen vertrouwen in. Ik hoop dat de lock down binnenkort voorbij is en ik gauw weer thuis ben. Ik ben echter bang dat dit verhaal nog een vervolg krijgt.