Dohmen draaft door: Sneeuw

Je kunt van het Hollandse weer veel zeggen, maar het is nooit lang saai. In december leek het wel voorjaar. We hadden de warmste jaarwisseling ooit. De vetbollen voor de vogeltjes begonnen in hun houder te kiemen, de vogels zelf floten er vrolijk op los. 

Vorige week kwam er ineens een all-inclusive winter uit de lucht vallen: sneeuw, vorst, code oranje, uitgevallen treinen, ongelukken op de weg en drukte bij de eerste hulp. Aan het winterweer ging eerst nog hoog water vooraf, veroorzaakt door overvloedige regenval. Overstromingen – grotendeels van de uiterwaarden die daar gewoon voor bedoeld zijn, je kunt ook veel paniek voorkomen door de woest kolkende berichtgeving een beetje in te dammen – zorgden even voor overlast. En dat allemaal binnen vier weken!

En nu sneeuw. Op social media dwarrelen sprookjesachtige plaatjes in het rond, vooral van Slot Zeist en van besneeuwde bomen. Ik vind het ontroerend om te zien dat we in onze vrije tijd zo blij worden van een witte wereld. Even de ziel zuiveren, voordat we de volgende ochtend weer staan te schelden bij de bushalte, omdat het openbaar vervoer vanwege diezelfde sneeuw is ontregeld.

INFORMATIE Ik had eigenlijk op foto’s van pootafdrukken van de wolf gehoopt. Sinds onze postbode – die volgens mij daadwerkelijk een wolf van een hond kan onderscheiden, iets waar ik niet bij alle meldingen van overtuigd ben – er eerder deze maand eentje heeft ontmoet op het fietspad achter mijn huis, houdt de wolvenvraag me bezig. Eindelijk laten er niet meer zoveel mensen hun hond langs dat pad poepen, gaan er wolven zitten kakken! Daar word ik niet vrolijk van. Hoe goor is dat?

Waar is dat beest nu? Pootafdrukken in de sneeuw moeten toch een schat aan informatie opleveren over het parcours dat hij aflegt. Loopt hij ’s nachts met hoge nood te ijsberen voor mijn tuinhek, sluipt hij rond de Pyramide of is hij weer terug in de winkelstraten van Amersfoort? Zit hij achter de reeën aan, beloert hij de pony’s verderop in het bos?

Zeker nu ik schapen wil gaan houden, kan ik niet meer om het wolvenvraagstuk heen. Ik heb nog steeds geen uitgesproken mening over zijn aanwezigheid. Ik ben er niet euforisch over, maar ze hoeven ook niet meteen allemaal dood. Bovendien, met een stevige mening houd ik die wolf niet buiten de wei. Je kunt je afvragen of het slim is om nu schapen te gaan houden. Maar wat is een goed moment? Het is net zoiets als tijdig instappen op de aandelenmarkt of een vast energiecontract afsluiten. Als ik het goede moment had geweten, zou ik mijn schaapjes wel op het droge hebben. De wolf zal niet als sneeuw voor de zon verdwijnen, dus ik moet iets gaan bedenken om mijn toekomstige schapen ertegen te beschermen. Net zo goed als tegen het wisselvallige weer.

Carol Dohmen