Afbeelding
Ellen Teunissen

Dohmen draaft door: Doei!

28 december 2022 om 04:22 Column

Het jaar 2022, vol crises, polarisatie en oorlog, is bijna voorbij. Kerst bracht alwéér geen wereldvrede, wel de dringende oproep van wereldlijke en kerkelijke leiders om daar eindelijk eens ons best voor te gaan doen. Allemaal binnen je eigen cirkel van invloed het goede doen en er samen proberen uit te komen. Zo moeilijk is dat toch niet?

Daarom had ik me voorgenomen om voorlopig niet meer over de KNVB te beginnen. Soms moet je voor de lieve vrede je stokpaardjes een poosje op stal zetten. Maar dan legt de vers herkozen bondsvoorzitter nog even de bal op de stip met het uiten van ferme ‘Ik vertrek’ - dreigementen. In een toespraak liet hij ons weten dat hij niet op weerstand had gerekend bij het uiten van zijn met boskap gepaard gaande sportieve ambities. Er is met stakeholders en omwonenden gesproken. Een weiland in Odijk gekocht. De KNVB heeft zijn best gedaan. Waarom krijgen ze dan niet automatisch hun zin om bestaande natuur om te zetten in extra voetbalvelden?

Tja, moet ik dat nou echt aan u uitleggen meneer Spee? Iets met maatschappelijk nut en noodzaak, betrouwbaarheid (waar blijft de compensatie voor 2015?) en breed gedragen groene ambities. U had ook kunnen denken: ‘mensen, we gaan jullie eens even een poepie laten ruiken. Oranje wordt nú al wereldkampioen. Daarna komen we bij jullie langs om te onderhandelen, want we hebben de potentie van Nederlands voetbal laten zien.’ Maar dat is niet gebeurd en nu dreigt de KNVB te vertrekken uit Zeist. Liever niet, want ze houden intens van ons. Maar als ze hun zin niet krijgen, is het een mogelijkheid. Papa is niet boos, papa is verdrietig.

Leuk getimed, zo’n bommetje onder de onderhandelingstafel. Ik ben benieuwd of het iemand zijn kerstvakantie heeft verpest. Die van onze burgemeester waarschijnlijk niet. Die raapte zich in blessuretijd bij elkaar om de Zeister burgerij tijdens het kerstconcert van het Mannenkoor kalm en waardig een filosofische vraag voor te leggen. Het kerstverhaal als leidraad voor ons handelen. Onderzoekend ging hij het bonte gezelschap rond de kribbe af. ‘Bent u de os of de ezel? De hoedende herder, het makke schaap, de liefhebbende moeder, de zwijgende timmerman of de zo broodnodige wijze. Welke rol past eenieder?’ Naast mij schoof manlief ongemakkelijk heen en weer op de harde kerkbank. ‘Ik hoef het niet te weten’, fluisterde hij me toe. De burgemeester nodigde een ieder uit vooral het onbevangen kind in zichzelf te zien. Daarmee bedoelde hij vast niet de driejarige peuter, die zich in de supermarkt krijsend tussen de schappen met snoep ter aarde werpt, omdat hij geen zak met toverballen krijgt.

Genoeg nu. We laten alle toestanden uit 2022 achter ons. We gaan ons best doen in 2023. De verdraagzaamheid vergroten, de ongelijkheid verkleinen, de aarde vergroenen, de lucht schoner maken. Zieken verzorgen en eenzamen bezoeken. Of u nou de os, de ezel, een wijze of een schaap bent, een onschuldig kind, een ouder of een hinkend stokpaardje, er is voor iedereen plek en een mooie rol in deze of gene herberg. Samen komen we er wel uit. Ik wens u een veilige oversteek naar het nieuwe jaar. En wees gerust, ik blijf. Doei!

Carol Dohmen

Deel dit artikel via:
advertentie
advertentie