Dohmen draaft door: Compassievol

Onlangs ontving onze burgemeester de Vredesduif van Zeist. Zijn naam was al vaker gevallen, maar onder de vredesduivenmelkers was tot nu toe debat of de manier waarop hij zijn werk doet niet gewoon burgemeesterswerk is. Aan die discussie is nu een eind gekomen. Er is – naar ik aanneem in pais en vree – besloten dat hij meer doet dan hoort bij zijn rol als burgervader. Het Platform Levensbeschouwingen en Religies ziet Koos Janssen niet alleen opereren als bestuurlijke baas van Zeist, maar ook als een compassievol en toegewijd mens.

Dat laatste is inderdaad alleszins ongebruikelijk onder bestuurders, zeker waar het mensen betreft die landelijk de u inmiddels welbekende grotemensenproblemen moeten oplossen. Met als absoluut dieptepunt de manier waarop degenen die verantwoordelijk zijn voor een fatsoenlijke eerste opvang van vluchtelingen in Ter Apel, elkaar de verboden tentjes uit vechten. Ik snap dat zo’n kluitje tenten onoverzichtelijk is. Maar als het op een festival kan, zou het toch ook op de stoep van het aanmeldcentrum moeten kunnen?

Het vertrouwen in de politiek is al tijden bedroevend laag. De minister-president, eindverantwoordelijke in dezen, werd hierop in een tv-interview bevraagd door journalist Sven Kockelmann. Voor wie het niet heeft gezien: u heeft niks gemist. Zeker, Mark Rutte is ook compassievol en toegewijd, maar dan vooral wat betreft het blijven vasthouden aan de leukste baan in ons gave land. Niet zozeer aan het lot van de mensen die er wonen. Hij weet van geen opgeven. Zijn manier van redeneren is een effectieve manier om zelfs een zwaar gekwalificeerde interviewer wanhopig te maken. Hebben de mensen geen vertrouwen in zijn politiek? Dan ziet Mark dat als een aanmoediging om vooral dóór te gaan met de heilloze manier waarop hij vol toewijding zijn werk doet. Misschien gaat hij zelfs weer een Torentjestoespraak houden, net zoals die keer toen we allemaal de stuipen op het lijf kregen toegesproken vanwege het coronavirus. Want hij heeft door dat hij wel erg onzichtbaar is geweest tijdens alle ellende van de afgelopen tijd. Maar ja, het zijn ook wel ingewikkelde problemen hè?

Alsof het allemaal nog niet erg genoeg is, lekt het op alle fronten. Uit de Tweede Kamer, uit de Nordstream-gaspijpleidingen en uit het plafond van onze bijkeuken. Hoeveel lekkage kan een mens verdragen? Ik ga ervanuit dat ons privélek slijtage van de dakbedekking is, maar de andere twee lijken verdacht veel door saboteurs te zijn veroorzaakt. Iemand die niet voormalig Kamervoorzitter Arib zelf, maar de pers informeert over een onderzoek naar haar gedrag. Iemand die gaten maakt in de leidingen waardoor gas vanuit Rusland naar Duitsland zou moeten stromen. Dat gas stroomde overigens toch al niet meer, maar er zat nog een restje in Nord Stream 1. Dat is nu in zee en de atmosfeer verdwenen. Het gezegde ‘de pijp leeg hebben’ voelde niet eerder zo toepasselijk. Het is allemaal om nog moedelozer te worden dan we al waren door het kijken naar het non-interview met Mark. Maar gelukkig hebben wij een vredesduif in ons eigen bescheiden midden. Nu zoek ik nog een compassievolle en toegewijde dakdekker. Nominaties zijn welkom.

Carol Dohmen