Iets betekenen voor anderen bij NPV Zeist

ZEIST Marie-Louise Beerling werkt als vrijwilliger in de terminale thuiszorg, via NPV Zeist. Dat houdt in dat ze ongeneeslijk zieke mensen thuis bezoekt. Als ze anderen daarover vertelt, zeggen ze vaak dat het werk wel zwaar zal zijn. Maar zo ziet Marie-Louise dat helemaal niet: ze ervaart het juist als een privilege dat ze dit mag doen.

Ellis Plokker

Veel mensen die in de laatste fase van hun leven zijn, willen graag thuis worden verzorgd. Vrijwilligers als Marie-Louise bezoeken deze mensen een ochtend, middag of avond in de week. Nadat iemand een diagnose heeft gekregen met de verwachting dat hij of zij binnen drie maanden zal sterven, doet een coördinator van NPV een intake. Marie-Louise vertelt: ,,De coördinator zoekt vervolgens een vrijwilliger, iemand die bij de cliënt past. In de gemeente Zeist werken we met een groep van ongeveer dertig vrijwilligers.”

Marie-Louise houdt de cliënt gezelschap, drinkt koffie of thee en luistert naar de verhalen van de zieke. Zieke mensen hebben vaak een mantelzorger. Mantelzorg is de zorg voor een chronisch zieke door een familielid of vriend. Marie-Louise: ,,Voor de mantelzorger betekent het bezoek van een vrijwilliger verlichting. Zij kunnen even naar de kapper of koffiedrinken met een vriendin.” Vaak merkt een thuiszorgmedewerker dat het continu zorgen te zwaar wordt voor de mantelzorger. Dan kunnen zij de NPV inschakelen. De zieken vinden het vaak fijn om eens een ander gezicht te zien dan dat van de mantelzorger. Ze kunnen hun verhaal eens aan een ander kwijt. 

Zwaar vindt Marie-Louise het werk niet. Ze vertelt: ,,Fysiek is het zelden zwaar. Heel soms help ik iemand van een gewone stoel naar een rolstoel. Maar daar blijft het bij, ik kan geen mensen tillen. En geestelijk vind ik het ook niet zwaar. Je weet dat je naar mensen toe gaat die terminaal ziek zijn. Het is juist vaak dankbaar werk, mensen zijn blij dat ik kom. Het werk geeft mij veel voldoening en ik zie het als een soort privilege om mensen in deze periode van hun leven te begeleiden. Ik vind het bijzonder dat ik dat soort dingen mee mag maken en dat ik iets kan betekenen voor de zieke en de mantelzorger.” 

De bezoeken aan de cliënt eindigen soms doordat de cliënt alsnog naar een hospice gaat, of er komt 24-uurs thuiszorg. Dan zijn de bezoeken van een NPV-vrijwilliger niet meer nodig. Na overlijden van de cliënt gaat Marie-Louise zelden naar de begrafenis. ,,Je hebt inlevingsvermogen nodig voor dit werk, maar je houdt toch ook afstand, zodat je geen band opbouwt. Toch is er soms zo’n klik, dat zowel de cliënt als ik het jammer vinden dat we elkaar niet eerder hebben ontmoet.” NPV is een landelijke organisatie, met afdelingen door het hele land. Marie-Louise en de andere vrijwilligers in Zeist, Driebergen en Doorn krijgen trainingen en begeleiding. Na ieder bezoek belt de coördinator van NPV om te vragen hoe het is gegaan.

www.npvzeist.nl