Vrouw uit Huis ter Heide schrijft indringend verhaal over misstanden in de zorg

HUIS TER HEIDE Mieke Berkhoud begon vol enthousiasme als zorgmedewerker in een instelling voor mensen met dementie. Al snel stuitte ze op – voor haar – onlogische situaties, die nadelig uitvielen voor de bewoners. Gesprekken met haar manager leverden geen verbeteringen, maar leidden tot een versneld einde van haar werkzaamheden. In haar boek App.7 verwerkt ze deze gebeurtenissen tot een spannende roman.

Mieke Berkhoud (pseudoniem) houdt van haar werk in de zorg. ,,Ik ben mijn loopbaan gestart als schrijver en journalist. Toen mijn broer ernstig ziek werd en ik langere tijd mantelzorger was, werd ik geraakt door het werk in de zorg. Zo’n jaar of tien geleden heb ik de overstap gemaakt.” In 2021 begon ze vol goede moed aan een nieuwe baan. ,,Een mooie, particuliere instelling waar zorg op maat wordt geboden aan mensen met dementie.”

De praktijk leerde al snel dat er van die zorg op maat niet veel terecht kwam. ,,Ik zag hele onlogische dingen. Er stonden bijvoorbeeld kamers leeg, of er kwamen bewoners met een heel andere indicatie dan dementie. Terwijl daar helemaal de expertise niet voor in huis was. Mensen werden om zeven uur ’s avonds naar bed geholpen en pas de volgende ochtend om negen uur er weer uit. Dat is een hele lange nacht hoor!” Berkhoud sprak diverse malen haar verwondering over dergelijke situaties uit tegenover haar manager. ,,Met de beste intenties, want ik wilde graag helpen om dingen beter te maken.”

Het werk ging door. Gaandeweg ontwikkelde ze een goede band met een bewoner, die te boek stond als een lastig iemand om mee te werken. ,,Een relatief jonge vrouw, die vaak heel erg boos deed. Ze werd een beetje gemeden, als je haar wilde helpen om zich te verschonen ontstond er een hele worsteling. Dat vindt natuurlijk niemand leuk.” Berkhoud kreeg langzaam steeds beter contact met haar. ,,De een-op-een-benadering werkte goed voor haar. Ik leerde haar persoonlijke achtergrond kennen en kreeg begrip voor haar boosheid.”

ONVERWACHT

Na driekwart jaar nam haar werk een onverwachte wending. ,,Ik moest bij mijn manager komen en kreeg te horen dat mijn contract niet zou worden verlengd. Ik kreeg allerlei aanmerkingen te horen over mijn werk, die ik totaal niet herkende. Hoewel er nog drie maanden te gaan waren, moest ik acuut mijn sleutel inleveren. Ik hoefde niet meer terug te komen.”

Onaangenaam verrast door het abrupte einde van haar werk nam Berkhoud de pen weer op. ,,Ik moest het van me afschrijven, om alles rustig op een rijtje te zetten. Voor mij werkte dat helend. Het boek is niet alleen een kritisch manifest tegen exploitatiemaatschappijen, die de zorg als verdienmodel zien. Ik heb ook het persoonlijke verhaal van die bozige vrouw verder ontrafeld. Ook dat had met geld en intriges te maken. Het is heel spannend geworden.”

VOORZICHTIG

Berkhoud benadrukt dat ze de mensen in de zorg niet voor het hoofd wil stoten. ,,Er wordt door iedereen  keihard gewerkt. Dat bewoners zo vroeg naar bed moeten heeft te maken met de tijd die het kost om iedereen te helpen. Er zijn gewoon te weinig handen.” Over de instelling zelf zegt ze: ,,Ik heb mijn boek gebaseerd op de werkelijkheid waarin ik werkte, maar het is een roman. Tegelijk moet de macht van investeerders niet onderschat worden. Als bewoners met hun kamernummer worden aangeduid – de titel van het boek verwijst daarnaar – dan weet je dat het hen niet alleen om menselijke zorg gaat.”

Zelf lezen? Het boek App.7 is verkrijgbaar bij www.boekscout.nl. ISBN 978-94-646-8635-7