Dohmen draaft door: Goed toeven

Nederland is niet voor iedereen een fijne plek om te wonen. Bijvoorbeeld wanneer je een exotische achternaam hebt en relaties met de afdeling Toeslagen van de Belastingdienst. Of in het noordoosten boven op een gasbel woont. Zelfs voor onze toekomstige koningin is het hier slecht toeven. Ze heeft haar studentenleven op moeten geven voordat het begonnen was. De Mocro-maffia loert op haar.

Zou er een parlementaire enquête komen naar het laten versloffen van de bestrijding van de georganiseerde misdaad? Al die enquêtes gaan immers over kwesties waarover burgers en professionals jarenlang moord en brand roepen, terwijl Den Haag geen sjoege geeft. Bij de laatste enquête heeft onze premier zelfs geen herinnering aan zijn eigen herinnering. Waar hij tot nu toe repte over het ontbreken van ‘actieve herinneringen’, werd het h-woord tijdens de gas-enquête zorgvuldig vermeden. Net zoals het nemen van politieke verantwoordelijkheid.

Genoeg gesomberd. Er is ook een soort waarvoor Nederland een paradijs is: de wolf! Het begon met de creatie van gunstige omstandigheden voor de geldwolf, zoals een luw belastingklimaat, schaarste op de woningmarkt zonder reguleringsmechanisme en vergaande marktwerking voor maatschappelijk voorzieningen, zoals zorg, energie en OV. De geldwolf spint er garen bij. En nu blijkt ons klimaat ook perfect voor zijn vierbenige soortgenoot. Die doet het boven verwachting goed. Dat komt omdat hij genoeg te eten heeft, geen last heeft van corona- of vogelpestachtige groepskwalen en bovendien bescherming geniet. Je mag hem niks doen.

Het probleem is dat wij het niet met elkaar eens zijn of hij óns iets doet. Feit is dat hij onze schapen, geiten en een enkele pony niet versmaadt, wat natuurlijk koren op de molen van de tegenstanders is. Ik ben er zelf nog steeds niet uit. Wel over de geldwolf, die hoort hier – noch elders – niet. Domesticeren en socialiseren die soort! Maar de Canis lupus, wat moeten we daarmee? Nu hij ook in onze eigen contreien is gezien, ‘komt het wel erg dichtbij’. Hij is laatst waargenomen ter hoogte van Austerlitz, hij liep richting Zeist. Grote kans dat hij daar zijn nek breekt over de schots en scheefliggende tegels, die de stratenmakers van Glaspoort hebben teruggesmeten na het opengraven van de stoep. Maar dan komt er wel weer een volgende.

Met mijn paardenvriendinnetje besprak ik de strategie wanneer we een wolf tegenkomen. Die lijkt op het politieadvies wanneer er een gevaarlijke gek rondloopt: niet benaderen en rustig weglopen. Bij een aanval: in volle galop naar huis! Het sinistere is dat er elke keer dat we erover praten, iets wolfachtigs op het ruiterpad verschijnt. Het bleek steeds een harige hond die ons smakkend aankeek. Of zelfs uithaalde naar de paarden. Dat doen ze anders nooit, maar is wel bloedirritant. Zeker als jij een kaartje moet kopen om met je pony toegang tot het bos te krijgen, terwijl die hondenbezitters niet eens belasting betalen! Legaal! Van het bespaarde geld zou je toch verwachten dat ze een cursus honden-temmen volgen. Okay, ik draaf door. Ik weet het dus nog niet met die wolf. Maar kunt u in elk geval uw hond onder appèl houden? Dan blijft het ook voor ruiters goed toeven in Nederland. 

Carol Dohmen