Dohmen draaft door: Afkoelen

Gaat deze Indian summer, waarin de muggen tot in oktober je nachtrust verstoren, eeuwig voortduren? Het is fijn voor de energierekening, maar ik hoop op verkoeling. In de hoop dat mensen dan ook afkoelen.

Een congres van 50Plus, een potje voetbal, iedereen is binnen de kortste keren oververhit. Er wordt verbaal of fysiek met vuurwerk gegooid, je knippert een keer met je ogen en het volgende moment is er een handgemeen en sleurt de ME je kandidaat-lijsttrekker of mede-supporters de tent uit. Je legt je huilende tiener, die droomt van een in goud gedrenkte toekomst als profspeler of lijsttrekker, uit dat het allemaal maar een wat verhit spelletje is. 

Zolang afkoeling uitblijft, moeten ook de ijsberen op Spitsbergen zich aanpassen. Omdat het ijs smelt, gaan ze noodgedwongen vaker aan land. Of dat een probleem is voor die ijsberen is nog de vraag. Het is in elk geval een dingetje voor de mensen op Spitsbergen. Waar wij ons druk maken over wolven in onze achtertuin, dealen de Spitsbergers met hongerige ijsberen. Door gebrek aan ijs zwemmen die beren soms vier dagen aan een stuk en als ze dan eindelijk uitgehongerd aan land komen, is iedereen waar een beetje vlees aan zit welkom.

SNEL De mensen daar hebben zich snel aangepast. Het is verplicht om ijsbeerwerende middelen mee te nemen wanneer je op pad gaat: een seingeweer en desgewenst een exemplaar met echte kogels, voor het geval de ijsbeer niet schrikt van een beetje vuurwerk. De doorlooptijd van de aanschaf van zo’n geweer is vier weken. Je mag hem niet meenemen naar de winkel of bioscoop, maar tijdens een rondje Svalbard wordt dringend aangeraden dat wel te doen.

Wij hebben geen agressieve ijsberen, maar wolven. Wolven eten geen mensen en daardoor is onze leercurve wat vlakker dan die van de Spitsbergers. Wij hebben de tijd (en nog genoeg schapen) om met wolven samen te leren leven. Maar dat leren gaat niet in harmonie.

Waar de ijsbeer op Spitsbergen een metafoor is voor de fysieke klimaatverandering, lijkt de wolf in Nederland die voor de maatschappelijke klimaatverandering. Liefhebbers van schapen, wolven en van natuur, ze ervaren allemaal het gelijk aan hun zijde en hebben zich tot de tanden bewapend met feiten, verhalen, emoties en opinies over elkaar. 

Een dialoog in een verhit land over de vraag hoe we met de wolf samenleven is zo ingewikkeld, dat onze minister een landelijke Wolvendialoog gaat faciliteren. In haar demissionaire wijsheid heeft ze besloten dat in Austerlitz te doen. Wij hebben alles in huis: wolvenexperts, schapen- en ponyhouders, natuurliefhebbers, 50-plussers, voetbal- en vuurwerkliefhebbers en zijn ook nog eens een toonbeeld van daadkracht en harmonie. Wij gaan het wolvenvarkentje wassen! Toch mag van mij de temperatuur omlaag. Al was het maar vanwege de muggen.

Carol Dohmen