Ayse Erkocak uit Zeist maakt verrassingstas voor 33 Afghaanse kinderen

HUIS TER HEIDE Ayse Erkocak-Aydogdu heeft vorige week de laatste drie van 33 met zorg samengestelde verrassingspakketten overhandigd aan kinderen van Afghaanse evacués uit het Walaardt Sacré Kamp in Huis ter Heide. Deze kinderen gaan naar een speciaal voor hen ingerichte school, in leegstaande lokalen van CBS Oud Zandbergen. 

Ayse is zelf moeder van drie kinderen. De oudste gaat naar de middelbare school, de jongste twee zitten op Oud Zandbergen. Bij het halen en brengen zag de Zeister moeder de Afghaanse kinderen. ,,Die hebben andere schooltijden en gebruiken een andere ingang, maar lopen wel langs je eigen kinderen. Het verschil raakte me zo. Kinderen met kleren die te klein of te groot zijn. En onze kinderen, die alles krijgen wat ze nodig hebben, en meer. Ik voelde me steeds ongemakkelijker. Ik kon het niet langer aanzien en besloot dat ik er iets aan moest doen. Ik wilde stilstaan bij de wens van het kind. Wat wil jij? Dat was mijn motto.’’

De ondernemende moeder had geen zin om zich aan te sluiten bij een stichting of op zoek te gaan naar tweedehands spul. Ze sponsorde zelf een paar tassen vol en vroeg buren en mensen uit haar vriendenkring om mee te doen. ,,Mijn buren hebben voor twee tassen vol betaald. In onze moskee is een oproep gedaan en dat leverde ook mensen op die er wel wat voor over hadden om een kind blij te maken.’’ In een week had Ayse geld genoeg om voor 33 kinderen een tas te vullen met goederen ter waarde van zestig euro.

De schoolkinderen mochten zelf aangeven waar ze behoefte aan hadden. ,,Ik heb lijsten geprint in het Engels waarop de kinderen konden aangeven wat ze wilden hebben en ook de maat konden aangeven, als ze kleding of schoenen wilden. En ze mochten er ook een eigen wens bijzetten. Veel ouders spreken wel Engels en hielpen bij het invullen.’’ 

De maten van de kinderen lopen uiteen en de speciale wensen zijn allemaal verschillend. ,,Een glitterjurkje, een eigen kam, schoenen.’’  Ayse is per kind gaan shoppen en heeft de tassen persoonlijk afgevuld met setjes nieuw ondergoed en sokken. ,,Weet je waarom ze vaak geen sokken droegen? Die hadden ze niet. Die zitten niet in zakken tweedehands kleding.’’

Op het grasveld voor de school overhandigt ze de laatste drie volle tassen. Een vader haalt zijn zoon op, hij is blij. En Ayse? ,,De kinderen zijn trots met hun nieuwe spullen. Als we nu langs elkaar lopen zeggen we salam aleikum. Ik ben blij.’’