Echtpaar Van Es viert diamanten bruiloft

DEN DOLDER Op dinsdag 5 juli is het precies zestig jaar geleden dat Leo van Es en Annelies Mulder elkaar het ja-woord gaven in Rotterdam. Vier jaar daarvoor hadden ze elkaar leren kennen, ze waren collega’s op de Hollandse Bankunie.

,,De woningnood was toen nog groter dan nu. We hadden ons verloofd, maar konden pas trouwen toen we een zolderetage op Rotterdam-Zuid konden huren,’’ vertelt mevrouw.

KINDEREN EN KLEINKINDEREN Het echtpaar is nog maar net terug van een weekend met kinderen, kleinkinderen en aanhang -zestien man sterk- in Driebergen, de gemeente waar ze het grootste deel van hun huwelijk woonden. In de Bergse Bossen vierden ze het diamanten huwelijksfeest en lieten ze familiefoto’s maken, net als tien jaar eerder, bij hun gouden huwelijk.

AVONDSTUDIE Meneer was enig kind in een eenvoudig gezin. Geld om overdag te studeren was er niet. Hij werkte en studeerde daarnaast in de avonduren. 

NEDERLANDS INDIË Mevrouw is geboren in Soerabaya. Haar vader was stuurman van een onderzeeër. Hij kwam om bij een bombardement. Toen haar moeder in een jappenkamp zat, werd zij met een zusje opgevangen door een vriendin van haar moeder. Toen ze acht jaar was, kwam ze voor het eerst in Nederland. 

NOOIT TERUG ,,Ik ben nooit meer terug geweest. Mijn moeder wilde dat ook beslist niet. Het was moeilijk voor ons, hier in Holland. De Nederlanders hadden een oorlog meegemaakt en wilden daar veel over vertellen. Wat wij hadden meegemaakt, daar wilden ze niets over horen.’’ 

GRAF VAN VADER Ze is blij dat haar jongste dochter -Leo en Annelies kregen twee dochters en een zoon- naar het voormalige Nederlands-Indië is gegaan en foto’s maakte, van het graf van haar vader. ,,Ze is ook in het ziekenhuis geweest waar ik ben geboren. Ik kan me nog precies herinneren hoe alles eruit zag toen ik klein was. Ik had haar uitgelegd waar je moest zijn voor een ijsje en raad eens wat. Die zaak zat er nog.’’

RIJST EN AARDAPPELEN Mevrouw noemt zichzelf ,,een echte rijsteter’’, ze kookt graag Indisch. Haar man eet veel liever aardappelen: ,,Wij hadden honger in de oorlog. Mijn moeder ging op de fiets de boer op, voor een ei, een beetje melk of wat aardappels. Die eet ik nog steeds het liefste.’’

BABY OP ZOLDER Eenmaal getrouwd kwam het eerste kind, op hun zolderetage. ,,Mijn grootmoeder woonde in Rotterdam met inwoning op een beletage. Toen die mensen vertrokken, konden wij erbij. Dat scheelde nogal; ik heb heel wat afgesjouwd met een baby op zolder. De kinderwagen al die trappen af, het kind naar beneden en op de weg terug de boodschappen erbij. Met anderhalf kind kwam je in die tijd in aanmerking voor eigen woonruimte. Toen ik zwanger was van nummer twee kregen we een flat in Slikkerveer.’’ 

AMERIKAANSE BANK Meneer had inmiddels carrière gemaakt bij een Amerikaanse bank. Vanwege zijn werk is het echtpaar in het begin van hun huwelijk vaak verhuisd. ,,Op een zeker moment kreeg ik een aanstelling in Amsterdam. Daar wilden wij als Rotterdammers niet gaan wonen. We hebben toen een vrijstaand huis gekocht op de Dr. Schaepmanlaan in Driebergen en daar hebben we van 1982 tot 2005 met heel veel plezier gewoond.’’ 

DRIEBERGEN Toen meneer een baan vond bij de Nutsspaarbank in Den Haag, bleef het gezin gewoon in Driebergen. ,,Midden in het land, prima verbinding, of je nu met de auto of met de trein wil gaan.’’ Mevrouw: ,,Daarna volgde fusie op fusie en kwam hij uiteindelijk bij Fortis terecht. Tot aan zijn pensioen heeft mijn man daar gewerkt. Fortis was toen gevestigd in Utrecht, waar nu de provincie zit.’’

VEILIG VERKEER NEDERLAND In Driebergen was mevrouw druk als bestuurslid van de plaatselijke afdeling van Veilig Verkeer Nederland. Ze was betrokken bij de organisatie van het verkeersexamen en de BROEMritten. Ze zat in de damescommissie van de golfclub en speelde graag badminton. Meneer was naast zijn werk een enthousiast tafeltennisser en speelde ook graag golf. 

DRIEBERGSE TAFELTENNISVERENIGING ,,Ik speelde bij DTV en ben lang voorzitter geweest van de afdeling Utrecht van de Nederlandse Tafeltennisbond.’’ Bij de golfclub en bij de VvE van het complex waar ze nu wonen vervulde meneer  bestuursfuncties. ,,Twee keer per week speel ik golf en ik ga dagelijks wandelen.’’ Mevrouw puzzelt graag en zit veel achter de computer. ,,Ik heb me altijd voor techniek geïnteresseerd,’’ zegt ze daarover. ,,Met de computer communiceer ik met de kinderen.’’

BELGIË Het echtpaar heeft samen veel gereisd en maakte een paar keer een cruise. ,,Tegenwoordig gaan we niet verder dan België’’, lacht de bruidegom. Toen ze meer tijd in de tuin doorbrachten met werken dan met zitten hebben ze het huis in Driebergen verkocht. 

,,We hadden het liefste een appartement in Driebergen gekocht, maar die waren er op dat moment nauwelijks terwijl hier in Den Dolder wel werd gebouwd.’’ 

FAILLISSEMENT Zijn vrouw vertelt dat de bouw van het complex waar ze nu wonen wel vertraging opliep. ,,De projectontwikkelaar ging failliet en later gebeurde dat ook met een aannemer die het af zou maken.’’ 

HARTJE DEN DOLDER Uiteindelijk kwam het complex er en woont het echtpaar Van Es met veel plezier in hartje Den Dolder. ,,Vlak bij het station, we kunnen overal komen als we dat willen. We hebben eigen parkeerruimte en we zitten op loopafstand van de supermarkt. Wat wil een mens nog meer.’’ 

ZORGWONING De enige zus van mevrouw is vorig jaar vanuit Rotterdam naar een zorgwoning in Bosch en Duin verhuisd. ,,Lekker in de buurt, we kunnen haar gemakkelijk bezoeken.’’ 

MUSEUMJAARKAART Met hun Museumjaarkaart gaan ze regelmatig naar het Nationaal Militair Museum in Soesterberg. In Den Dolder zijn ze lid van de historische vereniging en ,,die organiseert af en toe wat leuks.’’