Dohmen draaft door: Crisiswoorden

Ik tik dit stukje aan de keukentafel, af en toe naar buiten starend. Mijn uitzicht wordt belemmerd door onze enorme oranje kliko. Het gevaarte staat sinds vanochtend half acht op de stoep te wachten om ingeruild te worden voor een kleiner exemplaar. Dat was helemaal geen probleem, zei de mevrouw van de RMN waar ik dit mee heb afgesproken. Die kliko is namelijk echt veel te groot. Ik ben een plasticmijder, een milde, onschuldige variant van de klimaatklever. Groente en fruit koop ik zoveel mogelijk los, alles waar meer dan één laag plastic omheen zit koop ik niet – tenzij mijn leven ervan afhangt – en ik bestel zelden tot nooit pakjes via een webwinkel. Wanneer de ruil vandaag succesvol verloopt, staat er voortaan een lief klein containertje op de dam.

Die over elkaar heen buitelende crises leveren interessante, nieuwe woorden op. Klimaatklever (activisten die zichzelf ergens aan vastlijmen) werd vorig jaar het woord van het jaar, met concentratiecrisis (geen stukje meer kunnen tikken zonder tussentijds zestien keer je social media te checken) en energietoerisme (in de winter op vakantie naar zonniger oorden om hoge energiekosten te mijden) op de tweede en derde plaats. Prachtige woordvondsten allemaal.

Ik nomineer voor 2023 alvast de winterhittegolf. Het is momenteel hartje winter en zo’n 5 tot 10 graden warmer dan normaal. Met de huidige energieprijzen geen straf. Sterker nog, energietoerisme kan weer worden afgeschaft. Met deze hittegolf kun je als energietoerist gewoon op vakantie in eigen land. Alleen jammer van die zeikregen de hele dag, maar het is tenslotte overal wel wat. Ga je op wintersport naar Oostenrijk, loop je dit jaar geen corona op, maar moet je een mountainbike huren om een skipiste van dichtbij te zien. De après-biciclette is helemaal hot!

Zou er al een ambtenaar aan het werk zijn gezet om een winterhittegolfprotocol te schrijven? ‘Trek uw zeven lagen kleding uit, verwijder alle tochtstrips, ga niet met de sneeuwschuiver uw stoep schoonmaken’. Of zijn ze te druk met andere belangrijke zaken, zoals het maken van een klantreis? Voor wie niet weet wat dat is: het woord klinkt wel als een crisis, maar is de vertaling van ‘customer journey’. Een term uit het foeilelijke marketingjargon. Het slaat op de reis die u en ik als klant zogenaamd maken wanneer we iets willen kopen of regelen. Niet het fietstochtje naar de supermarkt, maar de mentale reis. Het moment dat je denkt dat je een kleinere kliko wilt hebben en wat je allemaal meemaakt totdat die voor je deur staat. Gatverdamme, wie verzint zoiets?

Ons college liet onlangs twee klantreizen uitvoeren. Een reis voor mensen met een vraag voor het sociaal team en een reis voor mensen die begraven willen worden. Dat leverde het onverwachte inzicht op dat mensen met een emotioneel beladen vraag liever niet twaalf keer worden doorverbonden. Beide klantgroepen krijgen een eigen telefoonnummer. Voor het sociaal team is het al geregeld. Het duurt nog een half jaar eer we rechtstreeks met de begraafplaats kunnen bellen. Slecht bereik, waarschijnlijk. Intussen staat mijn kliko nog steeds onaangeroerd op de stoep. Ik vraag me af of die vandaag nog op reis gaat of een trottoirklever wordt.

Carol Dohmen