Dohmen draaft door: Keuze

Nog een week en dan mogen we weer naar de stembus. Provinciale Staten en de Waterschappen hebben een suf imago, maar er is hard gewerkt om de relevantie voor de burger in beeld te brengen. De streekbus die we wel willen, de windmolens die we niet willen, of de woningbouw, die we wel willen maar niet in onze achtertuin: deze verkiezingen gaan erover. En over de ‘dieken’, aldus een mevrouw in het Postbus 51-spotje, die kennelijk ergens in het buitengebied woont.

We mogen naar de stembus om verstandige mensen te kiezen die namens ons beslissen wat te doen met onze belastingcenten en onze gemeenschappelijke ruimte. De keuze is reuze. Voor de Provincie Utrecht kunt u kiezen uit 19 partijen. Ik loop ze niet allemaal met u langs. Het zijn deels oude bekenden, waaronder landelijke partijen die hun ministers inzetten om de buitengewesten van Den Haag te bezoeken. Dat we in Austerlitz de minister van Buitenlandse Zaken op bezoek krijgen, zegt alweer genoeg. Zeist zelf mag kennis maken met de VVD-minister van Economische Zaken en Klimaat: sommige verhoudingen liggen nu eenmaal vast.

NIEUW

Een nieuwkomer op het provinciale speelveld wil ik u niet onthouden: zwarte piet is zwart. De officiële naam van deze eenmansclub is in hoofdletters, schreeuwerige kapitalen die weinig opening lijken te bieden voor een goed gesprek. De meneer in kwestie deed eerder mee aan de gemeenteraadsverkiezingen in Amersfoort. Bijna 400 mensen hadden toen vertrouwen in zijn bijzondere wereldbeeld. Zo wil hij de open grenzen aan de orde stellen – meneer is van Koerdische afkomst en kwam in 1993 naar Nederland – en de openlijke aanval op onze agrariërs en vissers aan de kaak stellen. Je zou denken dat hij gezien zijn achtergrond een openlijke aanval kan onderscheiden van een milieuprobleem dat nu eindelijk eens lijkt te worden aangepakt. Het kan ook zijn dat hij graag grote woorden gebruikt, klimaathysterie en Amerikaanse woke-ideologie behoren ook tot zijn thema’s.

Hoe het ook zij, het feit dat deze partij op de kieslijst staat is een bewijs dat de democratie, en daarmee de wettelijk gereguleerde verdraagzaamheid, nog niet dood is. Je kunt in Nederland ook als nieuwkomer een legaal plekje in de verkiezingen bemachtigen. Of we erg met zijn ideologie geholpen zijn is een tweede, maar het feit dat hij politiek niet wordt buitengesloten, of zoals onder andere regimes gebeurt, in een kerker opgesloten, is toch het beste bewijs dat we een ruimdenkend systeem hebben?

Ik vind het ook lastig om te geloven dat het dit keer allemaal goed gaat komen. Of de partij waar ik op stem zich aan zijn belofte gaat houden. Of de bus in Austerlitz blijft rijden en de dijken hoog genoeg om niet aan zee te hoeven wonen. Maar ik zie geen betere optie dan te kiezen, juist omdat we kunnen kiezen. Ik wens u wijsheid op 15 maart.

Carol Dohmen