Dohmen draaft door: Iets geloven

The Passion komt naar Zeist. Vorige week werd op de troosteloze, mistige donderdagochtend het grote nieuws wereldkundig gemaakt door de wethouders van respectievelijk cultuur en economie. Het lijdensverhaal van Jezus is al lang geen baken meer waar mensen zich tijdens hun leven door laten leiden. Geloof, hoop en liefde zijn een cultureel-economisch spektakel geworden.

Beide wethouders kunnen hun geluk niet op. Desgevraagd door de verslaggever van dienst geven ze, ongemakkelijk lachend, aan niet gelovig te zijn. Van Dijk gelooft in Zeist. Dat is concreter dan van die mensen die vaag in ‘iets’ geloven. Er is overigens wel ‘iets’ waar The Passion volgens hem goed voor is: toerisme, horeca en recreatie. Hoogstraten vindt het, in lijn met haar portefeuille, een mooi verhaal, vol symboliek, met volop aanknopingspunten voor ‘side events’.

HOE DAN

Ik vraag me in alle oprechtheid af hoe dat werkt in de hoofden van mensen. The Passion gaat over het onschuldig veroordelen van iemand. Over verraad, marteling en dood. Het enige verschil met het journaal is dat er een plottwist in zit: het goede overwint. Jezus verrijst uit de dood en geeft mensen de hoop dat naastenliefde uiteindelijk alles overwint. Voorwaar een mooi verhaal.

Maar dan hoor je deze boodschap voor de TV of op de stoep van de Slotlaan. In het laatste geval probeer je nog even een selfie te scoren met Jezus die zichzelf over het opgeknapte trottoir naar het voorlopige eindpunt sleept: Zeist is immers fotogeniek! Maar je volgende reflex is, hé, wat leuk toch Zeist! Ik ga eens ff uitgebreid eten bij een lokaal restaurant, dansen en snuiven in de Dorpsstraat (het kan weer) of lekker op mijn fietsie door de bossen raggen. Hoe dan ook, je trekt na afloop je portemonnee voor de lokale economie.

Op social media gaan de reacties over wat het allemaal wel niet gaat kosten. Vooralsnog is er zeven ton begroot, de helft voor inkoop van het evenement en de andere helft voor alles wat er omheen moet geregeld. Ik geloof niet in economie als baken, maar ‘iets’ vertelt me dat die kosten gaan stijgen en dat zich reddende engelen gaan aandienen. Die daar wel iets voor terug zullen willen, want zo werkt de wet van de wederkerigheid.

Waar ik me – als ongelovige – ongemakkelijk bij voel is de economie en het hoge vermaakgehalte van wat ik als een religieus, spiritueel en richtinggevend verhaal zie. Een súperleuk uitje, waarvoor je je vrienden tagt op social media. Het bidbook van producent Mediawater TP en KRO-NCRV geeft ronkende cijfers over de ‘return on investment’. De impact is onbetaalbaar, maar als je er toch een cijfer aan wil hangen: minstens 2 miljoen zilverlingen. Goddank wordt er iets over het niet-economische side-effect gezegd: trotse, enthousiaste betrokkenheid en verbinding bij de inwoners van een stad. Als we daar nou eens het thema van The Passion 2024 van maken?

Carol Dohmen