Katoucha Patra: Surinaams debuut

Van Saestum naar Paramaribo

ZEIST Voetbalster Katoucha Patra (26) van Saestum uit Zeist debuteerde deze maand met twee interlands in de nationale ploeg van Suriname. Een onvergetelijke ervaring, vond de inwoonster van Diemen die meedeed in de wedstrijden tegen Puerto Rico en Antigua en Barbuda.

door Stan Bos

Eind februari rinkelde de telefoon van Katoucha Patra. Het was de Tevreden Group, een makelaarsorganisatie die in Nederlandse voetbalsters met Surinaamse roots werft voor het nationale elftal. Helemaal uit de lucht vallen, kwam het belletje niet, want Katoucha had al eens haar cv naar de organisatie gestuurd. Toen ze het nieuws kreeg over haar selectie voor de interlands tegen Puerto Rica en Antigua en Barbuda sprong de derdejaars rechtenstudente een gat in de lucht.
Haar moeder informeerde ze als eerste. Uitgerekend zij had andere gedachten over de voetbaldroom van haar dochter, maar toen Katoucha een jaar of twaalf was en zag hoe talentvol haar dochter is, gaf ze haar zegen. ,,Mijn moeder vond het een jongenssport, maar ik was buiten al lekker aan het voetballen met mijn broers.” Toen moeder Patra akkoord ging, begon ze bij SV Kadoelen in haar woonplaats Amsterdam. Via Zuidoost United, Fortuna Wormerveer en Buitenveldert is Katoucha alweer bezig aan haar derde seizoen bij Saestum uit Zeist.

TEAMGEVOEL ,,Hier speel ik op een goed niveau en het teamgevoel is sterk. Ik voel me hier thuis.” De eerste twee seizoenen had Katoucha een knipperlichtrelatie met een basisplaats, maar dat behoort tot het verleden. Toch weet ze dat een wisselbeurt zomaar op de loer ligt. ,,Het betekent niet dat je een slechte wedstrijd speelt, maar als er iemand anders op jouw plaats komt, blijft het niveau hoog. Door het teamgevoel en het hoge voetbalniveau hoef ik hier voorlopig niet te vertrekken, maar door de stijgende benzineprijzen en het afwegen van de lusten tegenover de lasten, twijfel ik soms enigszins.”
Onder de vleugels van de Zeister voetbalclub werkte Katoucha zich op tot Surinaams neo-international. Op 2 april vloog ze met zeven andere Surinaamse voetbalsters naar Paramaribo om twee interlands te spelen. De volgende ochtend stond er direct een training op het programma. ,,Dat was wel even aftasten”, vertelt Katoucha op het terras bij de Saestum-kantine, ,,want om negen uur scheen de zon al volop en was het 26, 27 graden. Dat was schakelen. Gelukkig was er voldoende water en fruit geregeld.”
Voor haar debuutinterland wachtte een halve wereldreis. Vanaf Paramaribo vlogen de internationals via Miami naar Puerto Rico, een trip die zo’n dertien uur in beslag nam. In haar debuutinterland, die met 2-0 werd verloren, deed Katoucha zeventig minuten mee. ,,Niet mijn beste wedstrijd”, geeft ze eerlijk toe. ,,Het was een bijzondere ervaring, dus ik was heel zenuwachtig. Mijn teamgenotes gaven mij dan ook tips zoals het kijken naar vlag en de rechterhand op het hart leggen tijdens het volkslied, zodat ik dat niet zou vergeten door de zenuwen. Omdat de stadionverlichting het niet deed, werd de wedstrijd naar de middag verplaatst. Dus speelden we in de volle zon met 28 graden op kunstgras.”
De tweede wedstrijd, tegen Antigua en Barbuda, verliep een stuk beter. De Surinaamse vrouwen waren op dreef en wonnen met 5-1. Katoucha nam één treffer voor haar rekening. ,,En ik creëerde ook nog twee strafschoppen”, zegt ze lachend. ,,Er zaten zo’n 1100 mensen in het stadion die fanatiek met ons mee schreeuwden. Voordat ik naar Suriname ging, dacht ik: elf dagen is best lang, maar het ging allemaal heel snel voorbij.”

POSITIEF De reacties die Katoucha in Suriname kreeg, waren unaniem positief. Als ze met haar medespeelsters in een winkel was, kwamen er kinderen op hen af die op de foto wilden. ,,We werden vaak herkend op straat, omdat we in kleding van de Surinaamse voetbalbond liepen. Ouders zeiden tegen hun kinderen: ‘Ga met ze op de foto’. Het is jammer dat we geen kans meer maken op het WK, maar hopelijk kan ik volgend jaar mee als Suriname deelneemt aan de Gold Cup. Dit smaakt naar meer, het was een mooie ervaring.”
In Nederland leefde haar club Saestum volop mee. Wedstrijden werden bekeken en de club besteedde er op hun sociale media volop aandacht aan. ,,Na wedstrijden kreeg ik appjes van mijn medespeelsters en de staf. Dat gaf me een heel prettig gevoel.”